Nazwa wsi przypuszczalnie wywodzi się od szlacheckiego rodu Głoskowskich, który w XVI wieku posiadał w tym miejscu swoją siedzibę. W minionych wiekach nazwę miejscowości zapisywano jako: Glowszkowo, Glowskowo, Gloskowo, Głoskow.

Dwór w Głoskowie wybudowany został w pierwszych latach XIX stulecia dla dysponentów miejscowego majątku, Młyńskich. Założenie parkowo-dworskie przetrwało do dzisiaj i jest architektoniczną wizytówką wsi. W XIX wieku właścicielami Głoskowa była protestancka rodzina Przebendowskich. W kolejnych latach okoliczne włości przejęli Stalkowscy. W skład ówczesnych dóbr ziemskich wchodziły: folwarki Głosków, Wrzosów i Słup oraz wsie Głosków, Wilkta i Dudka. W osadzie funkcjonowały: młyn, smolarnia i wiatrak. W okolicy był staw i pokłady marglu.

W pierwszych latach XX wieku majątek należał do płk Bazylego Afanasjewa. W kolejnym okresie folwark znajdował się w rękach Janiny Czernickiej, Abrama Sukiennika, Ignacego Dmowskiego i Jerzego Talmy. W latach 60. dwór został odnowiony. Znajdowało się w nim Sanatorium Neuropsychiatrii Dziecięcej.  W 1978 roku powstał w tym miejscu pierwszy w Polsce ośrodek „Monaru”, gdzie Marek Kotański prowadził program terapeutyczny dla osób uzależnionych.

Na pobliskiej rzece Wilga zachowały się pozostałości dawnego młyna wodnego oraz towarzyszący mu staw. Obiekt wybudowany został w pierwszej połowie XIX wieku. Budynek strawił pożar, wzniecony przez nieznanych sprawców. W okolicy przetrwały pozostałości dawnej cegielni, która wybudowana została w 1910 roku przez płk Bazylego Afanasjewa. Fabryka funkcjonowała do roku 1963. Produkcja została wstrzymana ze względu na wyczerpanie miejscowych złóż gliny. Do zabytków należą dzisiaj piece tunelowe cegielni.